بحران‌های اقتصادی جهانی: آثار، عوامل و راهکارها+ اخبار اقتصادی 2008

الکسی موخین، مدیر مرکز اطلاعات سیاسی، یک اندیشکده مرتبط با کرملین، گفت: «نظرسنجی روسیه متحد بد است، اما واقعاً مهم نیست.

از آنجایی که پوتین در هفته های پایانی نقش عملی تری را ایفا می کند، حمایت او افزایش خواهد یافت.

حتی بدون دخالت مستقیم رئیس‌جمهور روسیه – که محبوبیت او همیشه از حزبش بیشتر بوده است – روسیه متحد هنوز از مزایای سیستماتیک برخوردار است که باید آن را از فاجعه انتخاباتی مصون نگه دارد.

به ویژه، میزان مشارکت پایین به نفع حزب حاکم خواهد بود، زیرا رای دهندگان اپوزیسیون که از سرکوب گسترده مخالفان ناامید شده اند، به احتمال زیاد از پای صندوق های رای دور می مانند.

در کنار پوشش بسیار مطلوب رسانه ای، تقلب مشکوک در رای گیری در برخی مناطق قفقاز و رودخانه ولگا و به اصطلاح “منابع اداری” – فشار اعمال شده بر کارمندان دولتی برای حمایت از حزب حاکم – روسیه متحد همچنان می تواند اکثریت بزرگی از کرسی ها را از یک حزب کوچک تامین کند. اقلیت رای دهندگان

در همین حال، با ممنوعیت جنبش ناوالنی به عنوان «افراطی» و متحدان نزدیک او چه در حبس خانگی، چه در زندان و چه در تبعید، اپوزیسیون رادیکال ضد کرملین کمتر از همیشه قادر به تأثیرگذاری بر زندگی سیاسی روسیه است.

رای گیری هوشمند

به ویژه، آینده برنامه‌ی رأی‌گیری هوشمند تیم ناوالنی مورد شک برخورد است، که در آن رأی‌دهندگانی که با پوتین مخالفند، به انتخاب کاندیدای قوی‌تر غیر روسیه متحد در هر انتخابات تشویق می‌شوند تا گروه بزرگی از رأی‌دهندگان را جلب کنند.

اگرچه در سال ۲۰۱۹، رأی‌گیری هوشمند موفق شد تا اکثریت روسیه متحد را در دومای شهر مسکو کاهش دهد، امسال مقامات سعی دارند از هرگونه ناراحتی در صندوق‌های رأی جلوگیری کنند.

نامزدهای وابسته به ناوالنی، که اکنون به عنوان “افراطی” و “جنایتکار” شناخته می‌شوند، طبق قانونی که در اوایل امسال تصویب شد، به طور رسمی از شرکت در انتخابات منع شده‌اند.

همچنین، نامزدهای احزاب اپوزیسیونی رام و “سیستمیک”، به ویژه حزب کمونیست (KPRF) و یابلوکو لیبرال، به دلیل سوابق رادیکال یا عدم چشم‌انداز قوی انتخابی، خود را از شرکت در انتخابات منع کرده‌اند.

به گفته کارنگی کولسنیکوف، اپوزیسیون جدید دوما، که از داشتن نامزدهای مستقلی مانند پاول گرودینین، نامزد سابق ریاست جمهوری کمونیست محروم شده است، از شرکت در انتخابات محروم شده‌اند.

کولسنیکوف با اشاره به بخش کرملین که سیاست‌های داخلی را هماهنگ می‌کند، اظهار کرد: “احزاب سیستمیک به شعبه‌های اداره ریاست جمهوری تبدیل شده‌اند. اگر کمونیست‌ها یا حزب لیبرال دموکرات [راست‌افراطی] آرا را کمی افزایش دهند، معنای زیادی ندارد. آنها نهادهایی برای حمایت از کرملین هستند.”

با این حال، با وجود توطئه‌های مداوم علیه زندگی دموکراتیک در روسیه، تعداد کمی از آنها امیدوار به بازگشت تظاهرات خیابانی هستند، به خصوص پس از بازگشت ناوالنی از آلمان که به دلیل مسمومیت عصبی از سوی کرملین مسئول می‌شود و دستگیری او در ژانویه.

با این حال، برخی از کارشناسان امکان وقوع تظاهرات علیه یک پیروزی دیگر در روسیه را پیش بینی نمی‌کردند، به خصوص اگر این پیروزی به عنوان یک پیروزی تقلبی در نظر گرفته شود. این اقدامات سرکوبی، مانند دستگیری بیش از ۱۰۰۰۰ نفر از تظاهرکنندگان ناوالنی، احتمالاً مخالفان پوتین را از شرکت در انتخابات باز می‌دارد.

تاتیانا استانووایا، بنیانگذار شرکت مشاوره سیاسی R.Politik، اظهار داشت: “جامعه روسیه در وضعیت افسردگی سیاسی قرار دارد.”

“همه ابتکار عمل با مقامات است.”

مشکلات داخلی

با این وجود، آینده تاریک و ناامیدکننده برای مخالفان به معنای آن نیست که کرملین به آسانی به خواب برود.

روسیه متحد با امید به تکرار کمپین موفق و سنگین در سیاست خارجی که در سال ۲۰۱۶ با ۵۴ درصد آرا و بیشترین اکثریت دوما، به دست آورده بود، امسال سرگئی لاوروف و وزیر دفاع سرگئی شویگو را منصوب کرد. این دو فرد به عنوان نامزدهای اصلی معرفی شدند.

به گفته استانووایا از R.Politik، این مقدمه کمپینی زیر نظر موضوعات امنیت ملی و ژئوپلیتیک بود.

اما در شرایطی که نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد رای‌دهندگان روسی بیشتر نگران مسائل اجتماعی-اقتصادی مانند افزایش قیمت‌ها، کاهش استانداردهای زندگی و پیامدهای اصلاحات بازنشستگی هستند، این کمپین در نهایت بر مسائل داخلی متمرکز شده است، که جایگاه کرملین در آن‌ها کمتر امن است.

استانوایا گفت: «رای دهندگان و دولت می‌خواهند گفتگوهای بسیار متفاوتی داشته باشند.

دولت اولویت‌های سیاسی خود را دارد که به علاقه رای‌دهندگان نیست و رای‌دهندگان اولویت‌های سیاسی خود را دارند که به نفع دولت نیستند.»

یکی از تأثیرات تمرکز بر مسائل داخلی، جهش ملایمی برای حزب کمونیست بود که علیرغم اینکه در آغاز سال رو به مرگ به نظر می‌رسید، از رای‌دهندگانی که نگران کاهش درآمد و رفاه اجتماعی بودند برای رسیدن به اوج‌های رای‌گیری که در یک دهه گذشته دیده نشده بود، سود برد.

با توجه به اینکه کمونیست‌ها به طور سنتی بزرگترین و مستقل‌ترین احزاب پارلمانی هستند – و رده‌های پایین‌تر آنها به طور فزاینده‌ای ستیزه‌جو می‌شوند – برخی کارشناسان خطرات بالقوه‌ای را برای دولت می‌بینند.

موخین از مرکز اطلاعات سیاسی گفت: «کمونیست‌ها در این کارزار بسیار نزدیک به باد حرکت می‌کنند.

این احتمال وجود دارد که آنها بتوانند وارد اپوزیسیون رادیکال شوند که برای آنها و کرملین مشکل ایجاد می‌کند.

اما با توجه به اینکه روسیه متحد احتمالاً اکثریت بزرگ خود را حفظ می‌کند، برای اکثر ناظران، داستان اصلی انتخابات یکی از بی‌علاقگی و اینرسی است که شکاف رو به رشد بین جمعیت و نخبگان سیاسی را می‌پوشاند.

استانوایا گفت: “مقامات می‌خواهند خود را از رای‌دهندگان محفوظ نگه دارند تا مردم را از سیاست دور کنند.”

احساس بیگانگی وجود دارد که این کمپین فقط عمیق‌تر شده است.»